Het doel van zaterdag is Nkatabay waar we een paar dagen willen blijven. De beschrijving in de lonelyplanet planet is veel belovend: ” there is something distincly Caribean about this place, with banana-coloured fishing boats buzzing across the green bay, vivid market stalls hawking barbecued fish, and music filling the air.”

De weg stijgt eerst geleidelijk naar Mzuzu, maar over een flink stuk hebben we wind mee dus het tempo ligt weer hoog. Mzuzu is een grote plaats met een heuse supermarkt. Dat is een vreemde gewaarwording om ineens in een grote moderne westerse supermarkt rond te lopen tussen de rijke Afrikanen en blanken. Het contrast met de rest van het land is zo groot. Ik voel me net een kind dat in een speelgoedwinkel wordt losgelaten. Uiteindelijk loop ik met yoghurt, pinda’s en lekkere koekjes naar buiten.
De weg van Mzuzu naar Nkatabay is genieten: bijna 40 km daalt de weg geleidelijk met af en toe een heel klein klimmetje. Een fijner afdaling kan je niet krijgen. Het venijn zit hem wel in de staart, als we denken dat we er bijna zijn stijgt de weg toch eerst nog een stuk totdat we eindelijk de laatste 4 km afdalen en op zoek gaan naar Mayoka Village: een lodge die ons door diverse mensen is aangeraden. Vandaag toch maar weer 120 km gefietst! De lodge ligt er inderdaad heel mooi bij met mooie stijlvol ingerichte chaletjes van bamboe en steen langs een stijle helling aan de baai. We hebben mazzel want eigenlijk is er geen chalet meer vrij maar de eigenaar gunt ons een driepersoons chalet die eigenlijk gereserveerd was maar hij twijfelt of die personen nog op komen dagen, en als wel dan mogen zij gratis in de dorm slapen. Het is echt een idyllisch plekje.

Luc en Filip waren hier vanmorgen al aangekomen en vinden deze plek te toeristisch en hebben een andere lodge gevonden in het dorp. Ze mailen ons dat ze morgen door willen fietsen omdat ze zich op deze plek niet zo thuis voelen. Zij gaan richting de hoofdstad van Malawi (Lilongwe) en gaan uitzoeken of ze door Mozambique kunnen fietsen. We hebben gehoord dat Mozambique op dit moment niet zo veilig is, dus wij gaan dat niet doen. Het idee is dat we elkaar dan weer in Lusaka gaan treffen. Ik ben benieuwd!

Wie we wel op deze plek treffen zijn twee Engelse knullen van 18 jaar die sinds december van Egypte naar Kaapstad fietsen. We waren ze twee dagen geleden al tegengekomen toen ze op de camping van Luc en Filip stonden, en gisteren hebben we een eindje samen met ze gefietst. Ik vind die jongens geweldig, zo jong en dan zo’n enorme reis ondernemen. Ze hebben vorig najaar 3 maanden continue gewerkt om geld voor deze trip te sparen. Ze hebben een budget van 5 pond = 6 euro per dag. Omdat ze ook zoveel positieve verhalen over deze plek hebben gehoord hebben ze hun tentje hier opgezet al is dat eigenlijk iets boven hun budget. Om de kosten te drukken koken ze bijna altijd zelf en willen dat vanavond weer doen. Maar deze plek is ook bekend vanwege het heerlijke eten. Er is elke avond een buffet voor 2200 Kwacha wat neerkomt op €3,80. Tja en dan begint mijn moederhart toch te kloppen als ik hoor dat de jongens noodles gaan koken in de regen op hun stoofje en ik bied ze aan hun eten te betalen. Veel overredingskracht heb ik niet nodig om de jongens bij ons aan tafel te krijgen. Het doet me goed hen te zien smullen van twee enorme borden met heerlijk eten.

De volgende dag doen we lekker relaxed, een beetje lezen, blog bijwerken, wassen en zwemmen. ‘S Middags lopen we wat door het dorp en worden we vergezeld door een jonge Afrikaan met een vlotte babbel. Hij heeft een broer in Utrecht wonen en wil graag dit jaar koninginnedag (of vanaf nu Koningsdag) in Nederland vieren én hij wil naar Paradiso en de Melkweg in Amsterdam om op te treden. Hij noemt zich namelijk artiest, hij kan zingen, pianospelen maar ook kleren ontwerpen. Of alles wat hij zegt klopt is de vraag want hij is volgens mij vooral een handige verkoper. Maar het werkt, ik loop met hem mee want ik wil eigenlijk wel broek hebben. We lopen naar een naai atelier en ik zoek een stofje uit. Mijn maat wordt opgenomen en de broek die Carla aan heeft is ongeveer het model. De broek kan ik een paar uur later ophalen in de lodge naast de onze. En jawel, ik ben nu de trotse bezitter van een kleurrijke Afrikaanse broek. De verkoper die 27 jaar is de betekenisvolle naam ‘Simpel’ heeft probeert al zijn versiertrucs op me uit. Het is vanavond volle maan en hij wil me graag leren dansen. Ik zeg hem dat ik veel te oud voor hem ben, waarop hij vraagt hoevaak ik al kerst gevierd heb. Zijn reactie op mijn leeftijd: ‘age is just a number’
In de avond leer ik van 2 Afrikanen de spelregels van Bao, het Afrikaanse spel met kleine balletjes en een plank met holletjes (ik weet even niet hoe ik het kan omschrijven, ik zal proberen er een foto van te maken). Ook door hen laat ik me verleiden om een door hen ontworpen t-shirt te kopen met als tekst cycling Africa 2014. Ik ga die de volgende dag ophalen. Ik ben benieuwd!

Op maandag gaan we nog een dag genieten van de relaxte sfeer hier. We maken een tochtje met de kayaks die je hier kunt pakken. Het water is heerlijk om te zwemmen en met de snorkels die we meekrijgen zijn er best veel tropische vissen te zien. Het verschil met de oceaan is dat er natuurlijk geen koraal is, maar het valt me mee hoeveel leuke fel gekleurde visjes er hier rond zwemmen. We kanoën verder een keertje naar het dorp en zo vliegt de dag weer om. Het t-shirt dat ik heb laten beschilderen is leuk geworden, ik ben tevreden!
Verder heb ik vandaag nog heel even geskyped met een paar collega’s. Wat een verrassing, dat ze me belden. Op zo’n moment besef ik weer hoe bijzonder het is dat ik hier een half jaar gewoon een beetje vakantie zit te houden terwijl iedereen in Nederland aan het werk is. Wat een bevoorrecht mens ben ik!